نامه:

برایِ بهارم می نویسم؛  

بی سلام!  

بی آغازی از جنسِ تکرار.  

برایِ بهارم می نویسم. بهاری که مثلِ هر سال بر گیسوانِ سبز درختان و بر زلالِ انگشتانِ آب آوازش را نمی خواند.  

می نویسم برای تو، که امسال بی بار و بی جفت آمده ای.  

برایم ترانه بخوان:

[مرگِ مألوف]  

پشت سر گذاشته ام پل های تمنّا را  

                     و بی رغبتم بر آرزوهایِ گذشته.  

همراهی ندارم جز رنج هایی که  

                     میراث بیهودگیِ درون من اند،  

                     و دیهیمی که گُل های شادابش  

                     بی رحم در تازش بوران هایِ سرنوشتِ شوم فسرد.  

اینک روز می سپارم غمناک و تنها  

        و چشم دوخته ام بر راهی که مرگ مرکب می راند  

                        و باز می جویم نقشم را  

                                     در تنها برگِ لرزان و دیرنده بر شاخسار لخت  

                                که گوش سپرده است به زوزه ی زمستانی بورانی سیاه  

و زخمی ش در پیکر است  

                                    از سوز تا آخر پاییز.  

                                                                                                                                1821  

                                                                                                                               پوشکین

لالایی...

VOCALISE 

لالایی مامان...  

پسرم لالا کنه...  

جانِ دلِ مامان،  

شیرین شیرینِ مامان،  

چشماتو ببند مامان.  

چشمایِ قشنگتو ببند یه وقت دلتنگی مامانو نبینی،  

یه وقت اشکایِ مامانو نبینی...  

خوابِ روز ببین؛ روزا که مامان می خنده، شاده، بازی می کنه با پسریش!  

قربونِ آروم خوابیدنش برم.  

نفسِ مامانشه.  

مامان همین جا نشسته تا صبح از دلش با ستاره هایِ بالایِ تخت تو میگه.  

لالایی پسرم...  

لالایی...

آغازِ سالِ 1393

یا مقلّب القلوب و الأبصار  

یا مدبّر اللّیلِ والنَّهار  

یا محوّل الحولِ والأحوال  

. 

. 

. 

حوِّل حالنا إلی أحسن الحال...

فتح

اعتراف می کنم که خیلی دوس دارم عاشق شدنو.

چون می دونم عشق و عاشقی چیزیه که خیلی به ندرت فرصتش پیش میاد. دلم نمی خواد تند تند صفحاتِ هر "آن" رو ورق بزنم. دلم می خواد ذره ذره شو نفس بکشم، لمس کنم و هضم کنم.

دو نفری+1

با دوستم رفته بودیم کافه؛  

داشت منو رو نگاه می کرد، یواش بهم گفت: یه حسّی به من میگه فریب خوردم. و دارم واسه فریب خوردگیم ادایِ گاگول بودن درمیارم.  

گفتم: چرا براش ادایِ گاگول بودن درمیاری؟  

TONIGHT'S MY BIRTHDAY

اینم دومین اتّفاقِ مهمّ اسفند ماه که عیدی من به مخاطبانِ خوبمه.  

امیدوارم لذّت ببرید.

مردِ ذهنی...

"من اگه از همون اوّل می دونستم چهل سالَمه دخترِ تویِ کثافت نمی شدم!"
صبر کن نگا کنم، پنجه! نمی دونم بیداری یا خوابی.
فقط به تو می گم. می گم که الآن رسماً افتادم به گُه خوری! یکی رو کردم دوتا، اونم از سمیرا.
الآن که پنجاه و هفت سالَمه راحت تر با غرورم کنار میام. اعتراف می کنم من هیچ وقت به دردِ سمیرا نمی خوردم.
خونمون با هم به یه تن نمی رفت.
اوایل فکر می کردم مشکل از سمیراس. سمیرا خوب بود، فقط من خیلی بد بودم که وقتی تو چشام زُل می زد، مسخِ معصومیتِ نابِ نگاهش می شدم.
از اینا که آرمان داره منم داشتم، میگدشون در و داف. زیاد! ولی سمیرا اینجوری نبود. منم اونجور که باید مقاومت نکردم.
شد این لجنی که نوزده ساله داریم با هم هَمِش می زنیم.
آرمان عینِ اون وقتایِ خودمه، ولی آیدا...
چه قدر براش رؤیا بافتم وقتی هنوز نبود. می خواستم شبیهِ هیچ دختری نباشه، آس باشه. تو خوشکلی، تو هنر...
امشب که چشمایِ آبیشو نگا کردم دیدم هیچ اثری از من توش نیست. فقط سیمایِ من بهش وزیده؛ زیرساختش سمیراست.
پیچیدگی سیستمِ فکری، چالش هایِ کمرشکنی که از این دوتا چشمِ ناز بعیده...
مگه دخترا وقتی شونزده_ هیفده ساله میشن، با هم رقابت نمی کنن؟ دوس پسر؟ پارتی؟ ولخرجی؟ کلاس گذاشتن با خوشکلی؟ تور زدنِ خاطرخواه؟
آیدا نمی فهمه که خوشکله، ولی... دیگه خودت می دونی که!
خطا نرفته که چهل سالشه، منو میشناسه، همون جور که سمیرا شناخت.
اون زبونِ مامانشه. می دونه نمی تونم جوابشو بدم و وقتی نگاش می کنم تمام قد فحشِ خواب آور می بینمش!
کاش الآن اینجا بودی... می دونی؟ بدبختی اینه که دوسشون دارم و باور ندارن.
تو هم اوّلش باورت نمی شد، ولی دیدی که من... خب بعد از این همه خیانت کردن و فقط فحش خوردن و نفرین شدن، بهتر دیدم دهنمو ببندم و فقط برینم تو دلِ خودم که این همه تنوّع طلبه!
سمیرا رو باید خودِ خدا می گرفت. نازا و صبرش و زندگیش و فکرش، لباسیه که فقط به تنِ خدا برازنده ست.
ولش کن. الآن یادم اومد تابلوم تکمیل نشده، هنوز چشماشو نکشیدم.
می خوام تو تابلو چشمایِ سمیرا رو صورتش باشه. نگاهِ مادرش بیشتر بهش میاد. نگاهِ شاد و معصومش. نگاهی که اگه از همون اوّل می فهمیدم چهل سالشه...
                                                                       8/23
                                                                         5 صبح

بهار ... 8 روز!

اینم بارونِ تند بهار و ابرایِ منادیِ تولّد سالِ جدید...  

خدایا!  

باور کن عاشق بودنو خیلی دوس دارم.  

اگه حسّم اشتباه می کنه، رسماً قلبمو به خودت برمیگردونم دیگه نفس نمی کشم.  

بگذریم...  

دوستان، من از تیر ماه وبلاگ زدم و شماها گذرا یا ثابت، از متون من عبور کردید و نظراتی دادید یا سکوت کردید و فقط خوندید.  

از همه ی شما ممنونم که منو نواختید با نقدهاتون، با تحسین هاتون و با احساساتی که صادقانه باهام قسمت کردید.  

ممنونم که اجازه دادید لینکتون کنم و سپاس که لینکم نمودید.  

ممنون از اینکه هم صحبتِ تنهایی هایِ من بودید.  

ممنون که همیشه تونستم بهتون اعتماد کنم و باهاتون حرف بزنم و شنونده ی حرف هاتون باشم.  

ایشالّا سالِ جدید برایِ همه مون سالی سرشار از شادی و برکت باشه و از اتّفاقاتِ خوبِ زندگی مون برایِ هم بگیم.  

اینا رو گفتم چون بویِ بهار شادم می کنه، چون دوس دارم شادیامو قسمت کنم، چون دوستتون دارم.  

بابتِ بودنتون شکر!

رانندگی یا جنایت؟

1_ خانومه با بچّه ش که تو کالسکه بود، یواش اومد لبِ محلّ ایستادنِ عابرپیاده وسطِ خیابون، یه نگاهِ ملتمسی به ماشینا کرد و کالسکه رو چنگ زد؛ یواش اومد پایین، یهو لگزوزه مثِ برق از یه سانتیِ کالسکه رد شد.  

دوستِ من دستشو داد سمتِ خانومه، ترمز زد، اشاره کرد که رد شو!  

خانومه لبخند زد و اومد از خیابون رد شه؛ از جلویِ ماشینِ ما که رد شد، دویست شیشه از عالمِ غیب رسید کشید زیرِ مادر و بچّه جفتشونو فرستاد هوا!  

2_ تو تاکسی بودم و بیرونو نگا می کردم. پسره با سرِ تراشیده و کوله ی سبزِ تیره ش، لبخند به لب از رفقاش تو پادگان خداحافظی کرد و اومد تو خیابون. رفیقش صدا زد: علی، موبایلت... اومد برگرده موبایلشو بگیره که پرایده اومد و ...  

3_ پیرمرده نگایِ هرکی کرد، هیشکی دستشو نگرفت ببردش اونورِ خیابون؛ رفتم دستشو گرفتم اومدیم تا وسطِ خیابون. ماشینه از تو ترافیک لایی کشید اومد سمتِ ما. اومدم پیرمرده رو بکشمش عقب، ماشین از رو پام رد شد!  

پ.ن: محضِ رضایِ خدا شما که با اعدام و مجازات و انگشت بریدن و شکنجه و چه و چه مخالفید، بگید خودتون چی هستید؟