برایم ترانه بخوان:

[مرگِ مألوف]  

پشت سر گذاشته ام پل های تمنّا را  

                     و بی رغبتم بر آرزوهایِ گذشته.  

همراهی ندارم جز رنج هایی که  

                     میراث بیهودگیِ درون من اند،  

                     و دیهیمی که گُل های شادابش  

                     بی رحم در تازش بوران هایِ سرنوشتِ شوم فسرد.  

اینک روز می سپارم غمناک و تنها  

        و چشم دوخته ام بر راهی که مرگ مرکب می راند  

                        و باز می جویم نقشم را  

                                     در تنها برگِ لرزان و دیرنده بر شاخسار لخت  

                                که گوش سپرده است به زوزه ی زمستانی بورانی سیاه  

و زخمی ش در پیکر است  

                                    از سوز تا آخر پاییز.  

                                                                                                                                1821  

                                                                                                                               پوشکین